zondag 2 oktober 2011

Iconen atelier van Frida Boland

Ingezonden brief van een dankbare cursist:

Prachtige iconen die Frida Boland schildert, ze spreken mij zeer aan, hierin is een zeer kundige hand te zien. Vorig jaar is haar boek uitgekomen ‘zelf iconen schilderen‘ een prachtig boek met een zeer levendige inhoud en zeer toegankelijk. Eindelijk een boek zonder al die voorgeschreven wetten uit de Orthodoxe Kerk maar open voor iedereen ongeacht de al-of-niet religieuze achtergrond, heel welkom in deze snel veranderende tijd waarin kerken leeglopen en mensen op zoek zijn naar verbroedering en openheid.

Voornamelijk houdt zij zich bezig met de vrouwen in het Christendom, naast de Moeder Gods iconen hebben Maria Magdalena en de zwarte Madonna een belangrijke plaats in haar boek. Een echte missie zou ik dat willen noemen omdat het vrouwelijke ernstig te kort gedaan is in de voorbije tijden, in bijna elke religie. Waar zijn de priesteressen gebleven vraagt zij zich af, de tijdgeest van weleer heeft ze verbannen. Laten we ons sterk maken om ze weer in gelijkwaardigheid naast het mannelijke te verwelkomen, dan kan er harmonie en inspiratie zijn in een nieuwe vorm van geloofsbeleving of spirituele opvatting.
Heel mooi en menselijk schrijft zij dat in haar boek en zeker ook met respect voor de traditionele iconen van weleer.


De iconen die momenteel in Nederland geschilderd worden op cursussen en workshops zijn niet exclusief voor de Orthodoxe Kerk maar ook voor onze eigen beleving met de icoon; het kan worden beschouwd als ‘Openbaar Kunstbezit’. Heel waardevol om je eigen icoon te schilderen die meestal dan een mooi plaatsje krijgt in ons eigen huis.

Frida Boland geeft duidelijke aanwijzingen voor deze manier van werken, zeer respectvol begeleidt ze iedereen om een icoon te leren schilderen vanuit de eigen beleving; kleuren, lijnen en voorstelling waarin best wat eigen inbreng mag zijn. Het is jouw gesprek en jouw eigen gevoel en gebed, en dat hoeft niet vastgelegd te zijn door ‘hoge heren’ op de concilies van weleer zegt ze altijd, je maakt een icoon nu voor jezelf of een familielid of vriend.

Alleen al het schilderen van een icoon roept een mediterend en helend gevoel op en het wil helemaal niet zeggen dat ze voorbij gaat aan de waarde, de uitstraling en de liefde van een goed icoon, je beeldt immers een Heilige af.

Nogmaals wil ik benadrukken hoe fijn deze vrije manier van werken is en in mijn ogen belangrijk is voor het voortbestaan van het schilderen van iconen, geen enkele jongere zal zich nog kunnen vinden in een leer vol met dogma’s.

Elke cursus die ik bij haar volgde, want ze is zeer veelzijdig, zie haar website, gaf mij rust en inzicht, heerlijke ochtenden of avonden tekenen of schilderen, ik kijk er altijd naar uit, ze doet het al bijna 25 jaar en dat is zeer te waarderen.

Daarbij moet mij van het hart hoe storend dat ‘schande’ stuk is wat de heer Verdonk in zijn blog over haar boek schrijft, absoluut ongepast!

Als de heer Verdonk ‘traditionele orthodoxe iconen’ wil schilderen en dat is natuurlijk zijn goed recht, maar noem ze dan ook zo zou ik zeggen, dat is ook de opvatting van Frida; net zoals homeopaten zich ‘klassiek homeopaat’ noemen als ze de traditionele leer beoefenen, dan ben je duidelijk.

In het blad Eikonikon en ook in andere tijdschriften zie je vaak geschilderde iconen met eigen inbreng en zijn die dan allemaal niet goed? De leer zuiver houden betekent open staan en met de tijdgeest meegaan en niet op deze belerende manier te keer gaan, het lijkt wel of de kruistochten weer zijn begonnen, die bedoeld waren om andersdenkenden uit te roeien.

Fijn, dat je een blog geopend hebt Frida, dan kan ik mijn verhaal ook eens kwijt en ik hoop nog jaren van de inspiratie die je geeft om mooie dingen te maken te genieten.
Mijn welgemeende dank, ook namens vele anderen. Ik kijk uit naar de iconen expositie die je van plan bent want in het echt zijn ze nog veel mooier dan in het boek.


Een dankbare cursist